واکسیناسیون با دوزاژ اضافی واکسن هپاتیت b در کودکانبدون آنتی بادی حفاظت بخش، ده سال پس از سری کامل واکسیناسیون، ساری- ایران ۸۴- ۱۳۸۳

سابقه و هدف : هدف این مطالعه، تعیین وضعیت واقعی پاسخ دهی به واکسن هپاتیت b در تعدادی از کودکان 5/11 ساله ساروی می باشد که ده سال پس از واکسینه شدن بر علیه عفونت هپاتیت b ، ایمنی سرمی نداشته و با دریافت نوبت یادآور واکسن نیز ایمنی مناسب نشان نداده بودند. مواد و روش ها : طی یک مطالعه از میان کودکانی که ده سال قبل، سری کامل واکسن هپاتیت b را در دوران نوزادی دریافت کرده بودند، کودکان حساس به عفونت (عیار آنتی بادی کم تر از عیار محافظت کننده) جدا شدند. ابتدا برای همه کودکان حساس فوق، یک نوبت واکسن یادآور تجویز گردید. کودکانی که پس از این مرحله نیز حساس مانده بودند، وارد مطالعه شدند. به کودکان فوق 3 نوبت اضافی از واکسن هپاتیت b به فاصله 6-4 هفته از همدیگر تزریق گردید. قبل از تجویز هر نوبت و 6-4 هفته پس از دریافت آخرین نوبت واکسن اضافی، نمونه سرمی برای بررسی پاسخ ایمنی با روش elisa تهیه گردید. یافته ها : همه کودکان پس از دریافت اولین نوبت اضافی واکسن، پاسخ تشدید یافته ای نشان داده اند. (عیار قبل از دریافت نوبت اضافی اول 39/3 ±8/3 ، پس از نوبت اول 84/27± 89/140 ، 000/0=p) تفاوت معنی داری بین میانگین عیار آنتی بادی سرمی پس از دریافت نوبت اول با نوبت دوم ویا سوم وجود نداشت. استنتاج : نتایج مطالعه نشان داد که در کودکان فوق، خاطره ایمنی بر علیه هپاتیت b وجود داشته و عدم پاسخ دهی آنان به واکسن نوبت یادآور قبلی، نشانه عدم وجود خاطره ایمنی نبوده است.